Kalem Sûresi Dinle
Mekke döneminde inmiştir. 52 âyettir. Sûre, adını birinci âyette geçen “elKalem”kelimesinden almıştır. “Nûn” sûresi diye de anılır. Sûrede başlıca, Hz.Muhammed’in peygamberliğinin ispatı ve mü’minler ile kâfirlerin akıbetlerikonu edilmiştir.
Rahmân ve Rahîm olan Allah´ın adıyla
Nûn. Kaleme ve (yazanların) onunla yazdıklarına andolsun ki sen -rabbinin lutfu sayesinde- asla deli değilsin. ﴾1-2﴿ Hiç şüphesiz senin için bitip tükenmeyen bir ödül vardır. ﴾3﴿ Sen elbette üstün bir ahlâka sahipsin. ﴾4﴿ Aranızdan hanginizin aklı bozuk olduğunu yakında sen de göreceksin, onlar da görecekler. ﴾5-6﴿ Doğrusu, yolundan sapan kimseyi en iyi bilen rabbindir; hidayete erenleri de en iyi bilen O’dur. ﴾7﴿ Şu halde seni yalancılıkla itham edenlere boyun eğme! ﴾8﴿ İstedikleri şudur: Sen tâviz veresin ki, onlar da tâviz versinler. ﴾9﴿ Olur olmaz yemin eden, aşağılık, daima kusur arayıp iğneleyen, durmadan laf götürüp getiren, iyiliği hep engelleyen, saldırgan, günahkâr, huysuz ve kaba, üstelik karakteri bozuk kimselere, serveti ve çocukları var diye sakın boyun eğme. ﴾10-14﴿ Ona âyetlerimiz okunduğu zaman, “Öncekilerin masalları!” der. ﴾15﴿Yakında onun alnına (cehennemlik) damgasını vuracağız! ﴾16﴿ Biz, vaktiyle şu bahçe sahiplerine belâ verdiğimiz gibi onlara da belâ verdik. Hani bahçe sahipleri, (“Allah izin verirse” gibi) bir kayıt koymaksızın sabah erkenden bahçenin mahsulünü kesinlikle devşireceklerine yemin etmişlerdi. ﴾17-18﴿ Fakat onlar uykudayken rabbin tarafından gelen kuşatıcı bir âfet bahçeyi sarıverdi de bahçe kesilip kurumuş gibi oldu. ﴾19-20﴿ Sabahleyin birbirlerine şöyle seslendiler: ﴾21﴿ “Eğer devşirecekseniz erkenden tarlanızın başına gidin!” ﴾22﴿ Derken yola koyuldular. Birbirlerine şöyle fısıldıyorlardı: ﴾23﴿ “Aman, bugün orada hiçbir yoksul yanınıza sokulmasın!” ﴾24﴿ Amaçlarını, planladıkları gibi gerçekleştirmek üzere erkenden yola düşüp gittiler. ﴾25﴿ Bahçeyi gördüklerinde ise, “Herhalde yanlış yere gelmişiz; yok yok, ürünü kaybetmişiz” dediler. ﴾26-27﴿ İçlerinden aklı başında olan biri şöyle dedi: “Ben size, ‘Allah’ın yüceliğini dile getirmelisiniz’ dememiş miydim?” ﴾28﴿ Şöyle cevap verdiler: “Rabbimizin şanı yücedir; doğrusu biz haksızlık etmişiz.” ﴾29﴿ Ardından, birbirlerini kınamaya başladılar: ﴾30﴿ “Yazıklar olsun bize!” dediler, “Gerçekten biz azmış ve sapmıştık. ﴾31﴿ Belki rabbimiz bize bunun yerine daha iyisini verir. Biz rabbimizden bunu diliyoruz.” ﴾32﴿ İşte ceza budur. Âhiret azabı ise elbette daha büyüktür. Keşke bilselerdi! ﴾33﴿ Şüphesiz Allah’a itaatsizlikten sakınanlar için rableri katında nimetlerle dolu cennetler vardır. ﴾34﴿ Öyle ya, emrimize boyun eğenleri o günahkârlarla bir mi tutacağız? ﴾35﴿ Size ne oluyor? Ne biçim hüküm veriyorsunuz? ﴾36﴿ Yoksa elinizde okuduğunuz bir kitap var da orada istediğinizin sizin olacağı mı yazılı? ﴾37-38﴿ Yoksa, “Neye hüküm verirseniz o mutlaka sizindir” diye tarafımızdan lehinize verilmiş, kıyamet gününe kadar geçerli kesin sözler mi var? ﴾39﴿ Sor onlara: İçlerinden kim buna kefil oluyor? ﴾40﴿ Yoksa onların (kendilerine akıl veren) ortakları mı var? Doğru söylüyorlarsa haydi getirsinler ortaklarını! ﴾41﴿ O büyük korku ve dehşet günü gelip de secdeye çağrıldıklarında bunu yapamazlar; ﴾42﴿O sırada gözlerine korku çökmüş, perişan olmuşlardır. Halbuki onlar, yapabilecek durumda iken de secdeye çağrılmışlardı. ﴾43﴿ Sen bu sözü yalan sayanı bana bırak! Biz onları, bilemeyecekleri bir şekilde yavaş yavaş azaba doğru çekeceğiz. ﴾44﴿ Onlara mühlet veriyorum; ama benim planım çok sağlamdır! ﴾45﴿ Yoksa, sanki sen onlardan bir ücret istiyorsun da bunun ağırlığı altında kalmaktan mı çekiniyorlar? ﴾46﴿ Yahut gayb bilgisine sahipler de oradan mı alıp yazıyorlar? ﴾47﴿ Sen rabbinin hükmüne sabret; balığın yuttuğu (Yunus) gibi olma. Hani o, öfkeli bir halde bağırıp çağırmıştı. ﴾48﴿ Rabbinin lutfu imdadına yetişmeseydi o mutlaka kınanmayı hak etmiş olarak ıssız bir sahaya atılacaktı. ﴾49﴿ Fakat rabbi onu seçip sâlihlerden eyledi. ﴾50﴿ O inkârcılar Kur’an’ı işittikleri zaman, seni gözleriyle devireceklermiş gibi bakar, “Şüphe yok o bir delidir” derler. ﴾51﴿ Oysa Kur’an, âlemler için öğütten başka bir şey değildir. ﴾52﴿